ΤΗ ΚΑ’ ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Η εν τώ Ναώ Είσοδος τής Υπεραγίας Θεοτόκου.

Εις το Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους δ’ καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τρία, δευτερούντες τό πρώτον.

Ήχος α’

Τών ουρανίων ταγμάτων

Εκ τού Κυρίου λαβόντες, επαγγελίας καρπόν, Ιωακείμ καί Άννα, τού Θεού τήν Μητέρα, ευπρόσδεκτον θυσίαν, εν τώ Ναώ, προσενήνοχαν σήμερον, καί Ζαχαρίας, ο μέγας Αρχιερεύς, ευλογήσας υπεδέξατο.

Η τών Αγίων Αγία, εν τοίς Αγίοις οικείν, αξίως προσηνέχθη, ως θεόδεκτον θύμα, καί ταύτης αι παρθένοι ταίς αρεταίς, εγκοσμούμεναι έμπροσθεν, λαμπαδουχούσαι προσέφερον τώ Θεώ, ώσπερ σκεύος Ιερώτατον.

Εξανοιγέσθω η πύλη, τού θεοδόχου Ναού, τόν γάρ ναόν τού πάντων, Βασιλέως καί θρόνον, σήμερον εν δόξη ένδον λαβών, Ιωακείμ ανατίθεται, αφιερώσας Κυρίω τήν εξ αυτού, εκλεχθείσαν εις Μητέρα αυτού.

Δόξα… καί νύν…

Ήχος πλ. δ’

Ο Δαυϊδ προανεφώνει σοι Άχραντε, προορών τήν αφιέρωσιν, τής εισόδου σου εν τώ Ναώ, εν ή τά πέρατα σήμερον εορτάζοντα, δοξολογούσί σε πανύμνητε, Τήν γάρ πρό τόκου Παρθένον, καί μετά τόκον μείνασαν άφθορον, Μήτερ τού Λόγου τής ζωής, σήμερον εν τώ Ναώ εισερχομένην, ο Ζαχαρίας ευφραίνεται, απολαβών σε Δέσποινα, καί τά Άγια τών Αγίων αγάλλονται, υποδεξάμενά σε τήν τροφόν τής ζωής ημών, Διο καί ημείς εν ωδαίς εκβοώμέν σοι, Υπερ ημών δυσώπησον, τόν Υιόν σου καί Θεόν ημών, δωρηθήναι ημίν τό μέγα έλεος.

Εις τόν Στίχον

Στιχηρά Προσόμοια

Ήχος β’  Οίκος τού Εφραθά

Πύλαι τού Ιερού, εισδέξασθε Παρθένον, εις Άγια Αγίων, αμόλυντον σκηνήν τε, Θεού τού Παντοκράτορος.

Στίχ. Απενεχθήσονται τώ Βασιλεί.

Παρθένοι τήν αγνήν, προπέμψατε Παρθένον, φαιδρώς λαμπαδουχούσαι, εις Άγια Αγίων, ώς Νύμφην τού Παντάνακτος.

Στίχ. Απενεχθήσονται εν ευφροσύνη.

Άρτον η λογική, παστάς Θεού τού Λόγου, χειρί θείου Αγγέλου, δέχεται κατοικούσα, Αγίων εις τά Άγια.

Δόξα… Καί νύν… Όμοιον

Φώς σε τό τριλαμπές, ανάψαν Θεοτόκε, εν τώ Ναώ τής δόξης, ουράνιον τροφήν σοι, εκπέμπει μεγαλύνον σε.

Απολυτίκιον  Ήχος δ’

Σήμερον τής ευδοκίας Θεού τό προοίμιον, καί τής τών ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις, Εν Ναώ τού Θεού τρανώς η Παρθένος δείκνυται, καί τόν Χριστόν τοίς πάσι προκαταγγέλλεται, Αυτή καί ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν, Χαίρε τής οικονομίας τού Κτίστου η εκπλήρωσις.

Καί Απόλυσις

ΕΝ TΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ

Μετά τόν Προοιμιακόν, στιχολογούμεν τήν α’ Στάσιν τού α’ Καθίσματος τού Ψαλτηρίου. Εις δέ τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς’ καί ψάλλομεν τά παρόντα προσόμοια Στιχηρά.

Ήχος α’

Ώ τού παραδόξου θαύματος

Σήμερον πιστοί χορεύσωμεν, εν ψαλμοίς καί ύμνοις, τώ Κυρίω άδοντες, τιμώντες καί τήν αυτού, ηγιασμένην σκηνήν, τήν έμψυχον κιβωτόν, τήν τόν αχώρητον Λόγον χωρήσασαν, προσφέρεται γάρ Θεώ, υπερφυώς τή σαρκί νηπιάζουσα, καί Αρχιερεύς ο μέγας, Ζαχαρίας δέχεται, ευφραινόμενος ταύτην, ως Θεού κατοικητήριον.

Σήμερον ναός ο έμψυχος, τής αγίας δόξης, Χριστού τού Θεού ημών, η μόνη εν γυναιξίν, ευλογημένη Αγνή, προσφέρεται τώ Ναώ, τώ νομικώ κατοικείν εις τά Άγια, καί χαίρουσι σύν αυτή, Ιωακείμ καί η Άννα τώ πνεύματι, καί παρθενικαί χορείαι, τώ Κυρίω άδουσι ψαλμικώς μελωδούσαι, καί τιμώσαι τήν Μητέρα αυτού.

Σύ τών Προφητών τό κήρυγμα, Aποστόλων δόξα, καί Μαρτύρων καύχημα, καί πάντων τών γηγενών η ανακαίνισις, Παρθένε Μήτηρ Θεού, διά γάρ σού τώ Θεώ κατηλλάγημεν, Διό τιμώμεν τήν σήν, εν τώ ναώ τού Κυρίου προέλευσιν, καί σύν τώ Αγγέλω πάντες, ψαλμικώς τό Χαίρέ σοι, τή πανσέμνω βοώμεν, τή πρεσβεία σου σωζόμενοι.

Έτερα Στιχηρά Προσόμοια

Ήχος δ’  Ως γενναίον

Τών Αγίων εις Άγια, η Αγία καί άμωμος, εν Αγίω Πνεύματι εισοικίζεται, καί δι’ Αγγέλου εκτρέφεται, τώ όντι υπάρχουσα, αγιώτατος ναός, τού Αγίου Θεού ημών, τού τά σύμπαντα, αγιάσαντος ταύτης εισοικήσει, καί Θεώσαντος τήν φύσιν, τήν τών βροτών ολισθήσασαν.

Αι νεάνιδες χαίρουσαι, καί λαμπάδας κατέχουσαι, τής λαμπάδος σήμερον προπορεύονται, τής νοητής καί εισάγουσιν, αυτήν εις τά Αγια, τών Αγίων Ιερώς, προδηλούσαι τήν μέλλουσαν, αίγλην άρρητον, εξ αυτής αναλάμψειν καί φωτίσειν, τούς εν σκότει καθημένους, τής αγνωσίας εν Πνεύματι.

Γηθομένη υπόδεξαι, Ζαχαρία εβόησεν, Άννα η πανεύφημος, ήν εκήρυξαν, Θεού Προφήται εν Πνεύματι, καί ταύτην εισάγαγε, εις τόν άγιον Ναόν, ιερώς ανατρέφεσθαι, όπως γένηται, τού Δεσπότου τών όλων, θείος θρόνος, καί παλάτιον καί κλίνη, καί φωταυγές ενδιαίτημα.

Δόξα… Καί νύν…

Ήχος πλ. δ’

Μετά τό τεχθήναί σε, Θεόνυμφε Δέσποινα, παρεγένου εν Ναώ Κυρίου, τού ανατραφήναι εις τά Άγια τών Αγίων, ως ηγιασμένη, Τότε καί Γαβριήλ απεστάλη πρός σέ τήν πανάμωμον, τροφήν κομίζων σοι, Τά ουράνια πάντα εξέστησαν, ορώντα τό Πνεύμα τό Άγιον εν σοί σκηνώσαν, Διό άσπιλε αμόλυντε, η εν ουρανώ καί επί γής δοξαζομένη, Μήτηρ Θεού, σώζε τό γένος ημών.

Είσοδος. Φώς ιλαρόν, Προκείμενον τής ημέρας, καί τά Αναγνώσματα.

Τής Εξοδου τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 40, 15, 7, 9, 14, 28-29)

Ελάλησε Κύριος πρός Μωύσήν, λέγων. Εν ημέρα μιά τού μηνός τού πρώτου στήσεις τήν Σκηνήν τού Μαρτυρίου. Καί θήσεις τήν Κιβωτόν τού Μαρτυρίου, καί σκεπάσεις αυτήν τώ καταπετάσματι. Καί εισοίσεις τήν τράπεζαν καί τήν Λυχνίαν, καί θήσεις τό θυμιατήριον τό χρυσούν, εις τό θυμιάν εναντίον τής Κιβωτού τού Μαρτυρίου. Καί επιθήσεις τό κάλυμμα τού καταπετάσματος επί τήν θύραν τής Σκηνής τού Μαρτυρίου. Καί λήψη τό έλαιον τού χρίσματος, καί χρίσεις τήν Σκηνήν καί πάντα τά εν αυτή, καί αγιάσεις αυτήν καί πάντα τά σκεύη αυτής, καί έσται αγία. Καί αγιάσεις τό θυσιαστήριον, καί έσται τό θυσιαστήριον άγιον τών αγίων. Καί εποίησε Μωϋσής πάντα όσα ενετείλατο αυτώ Κύριος, ούτως εποίησε. Καί εκάλυψεν η νεφέλη τήν Σκηνήν τού Μαρτυρίου, καί δόξης Κυρίου επλήσθη η Σκηνή. Καί ουκ ηδυνήθη Μωϋσής εισελθείν εις τήν σκηνήν τού Μαρτυρίου, ότι επεσκίαζεν επ' αυτήν η νεφέλη, καί δόξης Κυρίου επλήσθη η Σκηνή.

Βασιλειών Γ' το Ανάγνωσμα

(Κεφ. 8, 1-11)

Εγένετο, ως συνετέλεσε Σολομών τού οικοδομήσαι τόν οίκον Κυρίου καί εξεκκλησίασε πάντας τούς Πρεσβυτέρους Ισραήλ εν Σιών, τού ανενεγκείν τήν Κιβωτόν τής διαθήκης Κυρίου εκ πόλεως Δαυϊδ, αύτη εστί Σιών. Καί ήραν οι Ιερείς τήν Κιβωτόν, καί τό Σκήνωμα τού Μαρτυρίου καί πάντα τά σκεύη τά άγια τά εν τώ Σκηνώματι τού Μαρτυρίου. Καί ο Βασιλεύς, καί πάς Ισραήλ, έμπροσθεν τής Κιβωτού, καί εισφέρουσιν οι Ιερείς τήν Κιβωτόν τής Διαθήκης Κυρίου εις τόν τόπον αυτής, εις τό Δαβίρ τού οίκου, εις τά Άγια τών Αγίων, υπό τάς πτέρυγας τών Χερουβίμ. Ότι τά Χερουβίμ διαπεπετασμένα ταίς πτέρυξιν επί τόν τόπον τής Κιβωτού, καί περιεκάλυπτον τά Χερουβίμ επί τήν Κιβωτόν, καί επί τά άγια αυτής επάνω. Καί ουκ ήν εν τή Κιβωτώ, πλήν αι δύο πλάκες λίθιναι, πλάκες τής διαθήκης, άς έθηκεν εκεί Μωϋσής εν Χωρήβ, άς διέθετο Κύριος. Καί εγένετο, ως εξήλθον οι ιερείς εκ τού Αγίου, καί η νεφέλη έπλησε τόν οίκον Κυρίου. Καί ουκ ηδύναντο οι ιερείς στήναι λειτουργείν από προσώπου τής νεφέλης, ότι έπλησεν η δόξα Κυρίου τόν οίκον Κυρίου.

Προφητείας Ιεζεκιήλ τό Ανάγνωσμα

(Κεφ. 43, 27 & 44, 14)

Τάδε λέγει Κύριος, Έσται από τής ημέρας τής ογδόης καί επέκεινα, ποιήσουσιν οι Ιερείς επί τό θυσιαστήριον τά ολοκαυτώματα υμών, καί τά τού σωτηρίου υμών, καί προσδέξομαι υμάς, λέγει Κύριος Κύριος. Καί επέστρεψέ με κατά τήν οδόν τής πύλης τών Αγίων τής εξωτέρας, τής βλεπούσης κατά Ανατολάς, καί αύτη ήν κεκλεισμένη. Καί είπε Κύριος πρός με. Υιέ ανθρώπου, η πύλη αύτη κεκλεισμένη έσται, ουκ ανοιχθήσεται, καί ουδείς ού μή διέλθη δι' αυτής, ότι Κύριος ο Θεός τού Ισραήλ εισελεύσεται δι' αυτής, καί έσται κεκλεισμένη. Διότι ο Ηγούμενος ούτος κάθηται εν αυτή τού φαγείν άρτον ενώπιον Κυρίου, κατά τήν οδόν τού Αιλάμ τής πύλης εισελεύσεται, καί κατά τήν οδόν αυτού εξελεύσεται. Καί εισήγαγέ με κατά τήν οδόν τής πύλης τής πρός Βορράν κατέναντι τού οίκου, καί είδον, καί ιδού πλήρης δόξης ο οίκος Κυρίου.

Εις τήν Λιτήν

Στιχηρά ιδιόμελα

Ήχος α’  Γεωργίου Νικομηδείας

Αγαλλιάσθω σήμερον ο ουρανός άνωθεν, καί αι νεφέλαι ευφροσύνην ρανάτωσαν, επί τά λίαν παράδοξα, μεγαλεία τού Θεού ημών, ιδού γάρ η πύλη, η κατά Ανατολάς βλέπουσα, αποκυηθείσα έκ στείρας ακάρπου, εξ επαγγελίας, καί τώ Θεώ αφιερωθείσα εις κατοίκησιν, σήμερον εν τώ Ναώ, ως άμωμος προσφορά προσάγεται, Αγαλλιάσθω ο Δαυϊδ, κρούων τήν κινύραν, Απενεχθήσονταί φησι, τώ Βασιλεί παρθένοι οπίσω αυτής, αι πλησίον αυτής απενεχθήσονται, έσω εν τή σκηνή τού Θεού, ένδον τού ιλαστηρίου αυτού, ανατραφήναι εις κατοίκησιν, τού πρό αιώνων εκ Πατρός αρρεύστως γεννηθέντος, εις σωτηρίαν τών ψυχών ημών.

Ήχος δ’  Τού αυτού

Σήμερον ο θεοχώρητος ναός, η Θεοτόκος εν Ναώ Κυρίου προσάγεται, καί Ζαχαρίας ταύτην υποδέχεται, Σήμερον τά τών Αγίων Άγια αγάλλονται, καί ο χορός τών Αγγέλων, μυστικώς πανηγυρίζει, μεθ’ ών καί ημείς εορτάζοντες σήμερον, σύν τώ Γαβριήλ εκβοήσωμεν, Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού, ο έχων το μέγα έλεος.

Ο αυτός

Δεύτε πάντες οι λαοί, τήν μόνην αμώμητον εγκωμιάσωμεν, τήν εκ τών Προφητών προκηρυχθείσαν, καί εν Ναώ προσενεχθείσαν, τήν πρό αιώνων προορισθείσαν Μητέρα, καί επ’ εσχάτων τών χρόνων, αναδειχθείσαν Θεοτόκον, Κύριε πρεσβείαις αυτής, τήν ειρήνην σου παράσχου ημίν, καί τό μέγα έλεος.

Δόξα… Καί νύν... Ήχος πλ. α’

Λέοντος Μαϊστορος

Επέλαμψεν ημέρα χαρμόσυνος, καί εορτή πανσεβάσμιος, Σήμερον γάρ η πρό τόκου Παρθένος, καί μετά τόκον Παρθένος μείνασα, εν τώ Ναώ προσάγεται, καί χαίρει Ζαχαρίας ο πρέσβυς, ο γενέτης τού Προδρόμου, καί βοά γηθοσύνως, Ήγγικεν η προσδοκία τών θλιβομένων, εν Ναώ αγίω ως αγία, αφιερωθήναι εις κατοίκησιν τού Παντάνακτος, Ευφραινέσθω Ιωακείμ ο προπάτωρ, καί η Άννα αγαλλιάσθω, ότι προσήνεγκαν Θεώ, ώς τριετίζουσαν δάμαλιν, τήν αμώμητον Δέσποιναν, Μητέρες συγχάρητε, παρθένοι σκιρτήσατε, καί στείραι συγχορεύσατε, ότι ηνέωξεν ημίν τήν ουρανών βασιλείαν, η προορισθείσα Παντάνασσα, Χαίρετε λαοί καί αγαλλιάσθε.

Εις τόν Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος πλ. α’

Χαίροις ασκητικών

Χαίρει ο ουρανός καί η γή, τόν ουρανόν τόν νοητόν πορευόμενον, ορώντες εις θείον οίκον, ανατραφήναι σεπτώς, τήν Παρθένον μόνην καί αμώμητον, πρός ήν εκπληττόμενος, Ζαχαρίας εβόησε, Πύλη Κυρίου, τού Ναού υπανοίγω σοι, πύλας χαίρουσα, εν αυτώ περιχόρευε, έγνων γάρ καί πεπίστευκα, ως ήδη η λύτρωσις, επιδημήσει προδήλως, τού Ισραήλ καί τεχθήσεται, εκ σού Θεός Λόγος, ο δωρούμενoς τώ κόσμω, τό μέγα έλεος.

Στίχ. Απενεχθήσονται τώ Βασιλεί.

Άννα η θεία χάρις σαφώς, χαριτωθείσαν τήν αγνήν Αειπάρθενον, προσάγει μετ’ ευφροσύνης, εις τον Ναόν τού Θεού, προσκαλεσαμένη προπορεύεσθαι, αυτής τάς νεάνιδας λαμπαδηφόρους καί λέγουσα, Άπιθι τέκνον, τώ δοτήρι γενήθητι, καί ανάθημα, καί ευώδες θυμίαμα, Είσελθε εις τά άδυτα, καί γνώθι μυστήρια, καί ετοιμάζου γενέσθαι, τού Ιησού οικητήριον, τερπνόν καί ωραίον, τού παρέχοντος τώ κόσμω, τό μέγα έλεος.

Στίχ. Απενεχθήσονται εν ευφροσύνη.

Ένδον εν τώ Ναώ τού Θεού, ο θεοχώρητος ναός ανατίθεται, Παρθένος η Παναγία, νεάνιδές τε αυτής, νύν λαμπαδηφόροι προπορεύονται, Σκιρτά γεννητόρων, η συζυγία η άριστος, Ιωακείμ τε, καί η Άννα χορεύοντες, ότι έτεκον, τήν τόν Κτίστην κυήσασαν, Ήτις περιχορεύουσα, εις θεία σκηνώματα, καί τρεφομένη Αγγέλου, διά χειρός η πανάμωμος, Χριστού ώφθη Μήτηρ, τού παρέχοντος τώ κόσμω, τό μέγα έλεος.

Δόξα… Καί νύν… Ήχος πλ. β’

Σεργίου Αγιοπολίτου

Σήμερον τά στίφη τών Πιστών συνελθόντα, πνευματικώς πανηγυρίσωμεν, καί τήν θεόπαιδα Παρθένον καί Θεοτόκον, εν Ναώ Κυρίου προσαγομένην, ευσεβώς ανευφημήσωμεν, τήν προεκλεχθείσαν εκ πασών τών γενεών, εις κατοικητήριον τού Παντάνακτος Χριστού, καί Θεού τών όλων, Παρθένoι, λαμπαδηφορούσαι προπορεύεσθε, τής Αειπαρθένου τιμώσαι, τήν σεβάσμιον πρόοδον, Μητέρες, λύπην πάσαν αποθέμεναι, χαρμονικώς συνακολουθήσατε, υμνoύσαι τήν Μητέρα τού Θεού γενομένην, καί τής χαράς τού κόσμου τήν πρόξενον, Άπαντες ούν χαρμονικώς, τό χαίρε σύν τώ Αγγέλω εκβοήσωμεν, τή Κεχαριτωμένη, τή αεί πρεσβευούση, υπέρ τών ψυχών ημών.

Απολυτίκιον  Ήχος δ’

Σήμερον τής ευδοκίας Θεού τό προοίμιον, καί τής τών ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις, Εν Ναώ τού Θεού τρανώς η Παρθένος δείκνυται, καί τόν Χριστόν τοίς πάσι προκαταγγέλλεται, Αυτή καί ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν, Χαίρε τής οικονομίας τού Κτίστου η εκπλήρωσις.

Εκ τρίτου

Καί Απόλυσις

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν α’ Στιχολογίαν, Κάθισμα

Ήχος α’

Τόν τάφον σου Σωτήρ

Δικαίων ο καρπός, Ιωακείμ καί τής Άννης, προσφέρεται Θεώ, Ιρώ  εν αγίω, σαρκί νηπιάζουσα, η τροφός τής ζωής ημών, ήν ηυλόγησεν, ο ιερός Ζαχαρίας, Ταύτην άπαντες, ως τού Κυρίου Μητέρα, πιστώς μακαρίσωμεν.

Δόξα… Καί νύν…

Πάλιν τό αυτό

Μετά τήν β’ Στιχολογίαν, Κάθισμα

Ήχος δ’

Κατεπλάγη Ιωσήφ

Πρό συλλήψεως Αγνή, καθηγιάσθης τώ Θεώ, καί τεχθείσα επί γής, δώρον προσήχθης νύν αυτώ, αποπληρούσα πατρώαν επαγγελίαν, Τώ θείω δέ Ναώ, ως θείος όντως ναός, εκ βρέφους καθαρώς, μετά λαμπάδων φαιδρών, αποδοθείσα ώφθης δοχείον, τού απροσίτου καί θείου Φωτος, Μεγάλη όντως, η πρόοδος σου, μόνη Θεόνυμφε καί αειπάρθενε.

Δόξα… Καί νύν…

Πάλιν τό αυτό

Μετά τόν Πολυέλεον, Κάθισμα

Ήχος πλ. δ’

Τό προσταχθέν μυστικώς

Αγαλλιάσθω ο Δαυϊδ ο υμνογράφος, καί χορευέτω Ιωακείμ σύν τή Άννη, ότι γόνος άγιος εξ αυτών προήλθε, Μαρία η φωτοφόρος θεία λαμπάς, καί χαίρει εισερχομένη εν τώ Ναώ, ήν καί βλέπων ηυλόγησεν, ο Βαραχίου υιός, και χαίρων ανεκραύγαζε, Χαίρε θαύμα παγκόσμιον.

Δόξα… Καί νύν…

Πάλιν τό αυτό

Οι Αναβαθμοί, τό α' Αντίφωνον τού δ' Ήχου.

Οι Αναβαθμοί  Αντίφωνον Α'

·        Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου.

·        Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.

Δόξα... Καί νύν...

Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τή τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.

Προκείμενον   Ήχος δ’

Άκουσον θύγατερ, καί ίδε, καί κλίνον τό ούς σου, καί επιλάθου τού λαού σου, καί τού οίκου τού πατρός σου, καί επιθυμήσει ο Βασιλεύς τού κάλλους σου.

Στίχ. Εξηρεύξατο η καρδία μου λόγον αγαθόν.

Πάσα πνοή

Ευαγγέλιον κατά Λουκάν

Εν ταίς ημέραις εκείναις, αναστάσα Μαριάμ…

Ο Ν’   Είθ’ ούτω

Δόξα… Ήχος β’

Σήμερον ο ναός ο έμψυχος, τού μεγάλου Βασιλέως, εν Ναώ εισέρχεται, αυτώ ετοιμασθήναι, εις θείαν κατοίκησιν, Λαοί αγαλλιάσθε.

Καί νύν… Τό αυτό

Είτα, Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός…

Καί ψάλλομεν ιδιόμελον

Ήχος δ’  Τού αυτού

Σήμερον ο θεοχώρητος ναός, η Θεοτόκος εν Ναώ Κυρίου προσάγεται, καί Ζαχαρίας ταύτην υποδέχεται, Σήμερον τά τών Αγίων Άγια αγάλλονται, καί ο χορός τών Αγγέλων, μυστικώς πανηγυρίζει, μεθ’ ών καί ημείς εορτάζοντες σήμερον, σύν τώ Γαβριήλ εκβοήσωμεν, Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού, ο έχων το μεγα έλεος.

Οι Κανόνες. Κανών πρώτος, ού η Ακροστιχίς μέχρι τής ζ’ Ωδής.

Σύ τήν χάριν, Δέσποινα, τώ λόγω δίδου.

Ποίημα τού κυρίου Γεωργίου

Ωδή α’  Ήχος δ’

Ο Ειρμός

«Ανοίξω τό στόμα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τήν Είσοδον».

Σοφίας πανάχραντε, σέ θησαυρόν επιστάμενoι, καί χάριτος βρύουσαν, πηγήν αέναον, τάς τής γνώσεως, αιτούμέν σε ρανίδας, επόμβρησον Δέσποινα, τού ανυμνείν σε αεί.

Υπέρτερος Πάναγνε, τών ουρανών χρηματίσασα, ναός καί παλάτιον, εν τώ Ναώ τού Θεού, ανατίθεσαι, αυτώ ετοιμασθήναι, εις θείαν κατοίκησιν, τής παρουσίας αυτού.

Τό φώς ανατείλασα, η Θεοτόκος τής χάριτος, πάντας κατελάμπρυνε, καί τήν συνηγάγετο τήν υπέρλαμπρον, αυτής κατακοσμήσαι, πανήγυριν άσμασι, δεύτε συνδράμωμεν.

Η πύλη η ένδοξος, η λογισμοίς αδιόδευτος, τάς πύλας διάρασα, τάς τού Ναού τού Θεού, νύν προτρέπεται, ημάς συνεισελθόντας, τά θεία θαυμάσια, κατατρυφήσαι αυτής.

Κανών δεύτερος

Ποίημα τού Κυρίου Βασιλείου

Ωδή α’   Ήχος α’

«Ωδήν επινίκιον, άσωμεν πάντες, Θεώ τώ ποιήσαντι, θαυμαστά τέρατα, βραχίονι υψηλώ, καί σώσαντι τον Ισραήλ, ότι δεδόξασται».

Συνδράμωμεν σήμερον, τή Θεοτοκω, Τιμώντες εν άσμασι, καί πανηγυρίσωμεν, πνευματικήν εορτήν, εν τώ Ναώ γάρ τώ Θεώ, δώρον προσφέρεται.

Ωδαίς ανυμνήσωμεν, τής Θεοτόκου, τήν ένδοξον πρόοδον, τώ Ναώ γάρ σήμερον, ως καί ναός τού Θεού, προσφέρεται προφητικώς, δώρον πολύτιμον.

Η Άννα η άμεμπτος, ηγαλλιάτο, ως δώρον πολύτιμον, τώ Θεώ προσφέρουσα, εν τώ ναώ μητρικώς, Ιωακείμ δέ σύν αυτή, πανηγυρίζει φαιδρώς.

Δαυϊδ ο προπάτωρ σε, ύμνησε πάλαι, Παρθένε Θεόνυμφε, θυγατέρα λέγων σε, τού Βασιλέως Χριστού, όν καί τεκούσα μητρικώς, βρέφος εθήλασας.

Σαρκί τριετίζουσα, η Θεοτόκος, Κυρίω προσάγεται, Ζαχαρίας ταύτην δέ, ο Ιερεύς τού Θεού, δεξάμενος εν τώ Ναώ, χαίρων ανέθετο.

Παρθένοι χορεύσατε, λαμπαδηφόροι, εξάρξατε σήμερον, καί μητέρες άσατε, τή Βασιλίδι Μητρί, προσερχομένη τώ Ναώ, τού Βασιλέως Χριστού.

Δόξα…

Τριάς ομοούσιε, Πάτερ καί Λόγε, καί Πνεύμα τό Άγιον, σέ πιστώς δοξάζομεν, ως Ποιητήν τού παντός, καί σοί βοώμεν ευσεβώς, σώσον ημάς ο Θεός.

Καί νύν…

Βαφής εξ αιμάτων σου, τήν αλουργίδα, φορέσας Πανάχραντε, προελθών ανέπλασεν, ο Βασιλεύς καί Θεός, τό γένος άπαν τών βροτών, τή ευσπλαγχνία αυτού.

 Καταβασία

  «Xριστός γεννάται, δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε, Χριστός επί γής, υψώθητε, Άσατε τώ Κυρίω πάσα η γή, καί εν ευφροσύνη, ανυμνήσατε λαοί, ότι δεδόξασται».

Ωδή γ’

Ο Ειρμός

«Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, κάν τή σεπτή Εισόδω σου, στεφάνων δόξης αξίωσον».

Νυμφοστόλoς σήμερον εδείχθη, τερπνός τής Παρθένου ο ναός, καί θάλαμος δεχόμενος, τήν έμψυχον παστάδα Θεού, τήν καθαράν καί άμωμον, καί λαμπροτέραν πάσης κτίσεως.

Δαυϊδ προεξάρχων τής χορείας, σκιρτά καί χορεύει σύν ημίν, καί Βασιλίδα κράζει σε, πεποικιλμένην Άχραντε, παρισταμένην πάναγνε, εν τώ Ναώ τώ Βασιλεί καί Θεώ.

Εξ ής η παράβασις προήλθεν, η πάλαι τώ γένει τών βροτών, εκ ταύτης η ανόρθωσις, καί αφθαρσία ήνθησεν, η Θεοτόκος σήμερον, προσαγομένη εν τώ οίκω Θεού.

Σκιρτώσιν Αγγέλων στρατηγίαι, καί πάντων ανθρώπων η πληθύς, καί πρό προσώπου Πάναγνε, προστρέχουσί σου σήμερον, λαμπαδηφόροι κράζουσαι, τά μεγαλείά σου εν οίκω Θεού.

Κανών δεύτερος

Στερεωθήτω η καρδία μου

Πανηγυρίσωμεν φιλέορτοι, καί συνευφρανθώμεν τώ πνεύματι, εν τή αγία Εορτή, ευωχούμενοι σήμερον, θυγατρός τού Βασιλέως, καί Μητρός τού Θεού ημων.

Ιωακείμ ευφραίνου σήμερον, καί αγάλλου Άννα τώ πνεύματι, τήν γεννηθείσαν εξ υμών, τώ Κυρίω προσάγοντες, τριετίζουσαν ως δάμαλιν, σεμνήν τήν Πανάμωμον.

Τό τού Θεού κατοικητήριον, εν Ναώ αγίω προσφέρεται, η Θεοτόκος Μαριάμ, τή σαρκί τριετίζουσα, καί αυτής λαμπαδουχούσαι, αι παρθένοι προτρέχουσιν.

Η τού Θεού αμνάς η άσπιλος, η περιστερά η αμόλυντος, η θεοχώρητος σκηνή, το τής δόξης αγίασμα, εν σκηνώματι αγίω, κατοικείν ηρετίσατο.

Η τριετίζουσα τώ σώματι, καί πολυετής εν τώ πνεύματι, η πλατυτέρα ουρανών, καί τών άνω Δυνάμεων, υπερτέρα ευφημείσθω, εν ωδαίς η Θεόνυμφος.

Τής Θεοτόκου εορτάζοντες, τήν εν τοίς αδύτοις προέλευσιν, λαμπαδουχούντες νοητώς, εν φαιδρότητι σήμερον, καί ημεiς σύν ταίς παρθένοις, τώ Ναώ πλησιάσωμεν.

Οι Ιερείς Θεού ενδύσασθε, τήν δικαιοσύνην εν χάριτι, καί υπαντήσατε φαιδρώς, ώς εισόδους παρέχοντες, θυγατρί τού Βασιλέως, καί Θεού εις τά Άγια.

Δόξα...

Φώς ο Πατήρ, φώς ο Υιός αυτού, καί τό Πνεύμα φώς τό Παράκλητον, ως γάρ Ηλίου εξ ενός, η Τριάς απαστράπτουσα, θεϊκώς λαμπαδουχεί, καί συντηρεί τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν…

Σέ οι προφήται προεκήρυξαν, κιβωτόν Σεμνή αγιάσματος, θυμιατήριον χρυσούν, καί λυχνίαν καί τράπεζαν, καί ημείς ως θεοχώρητον, σκηνήν ανυμνούμέν σε.

Καταβασία

«Τώ πρό τών αιώνων, εκ Πατρός γεννηθέντι αρρεύστως Υιώ, καί επ’ εσχάτων εκ Παρθένου, σαρκωθέντι ασπόρως, Χριστώ τώ Θεώ βοήσωμεν, Ο ανυψώσας τό κέρας ημών, Άγιος εί Κύριε».

Κάθισμα  Ήχος δ’

Κατεπλάγη Ιωσήφ

Αναβόησον Δαυϊδ, τίς η παρούσα Εορτή, ήν ανύμνησας ποτέ, εν τώ βιβλίω τών Ψαλμών, ως θυγατέρα θεόπαιδα καί Παρθένον, Απενεχθήσονται ειπών, τώ Βασιλεί μυστικώς, παρθένοι όπισθεν αυτής, καί αιπλησίον αυτής, καί θαυμαστήν εργάζου καί παγκόσμιον, τήν εορτήν τοίς κραυγάζουσιν, Η Θεοτόκος, ημίν επέστη, τής σωτηρίας η πρόξενος.

Δόξα… Καί νύν…

Τό αύτό

Ωδή δ’

Ο Ειρμός

«Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τής εκ τής Παρθένου σαρκώσεως, σού τού Υψίστου, ο Προφήτης Αββακούμ, κατανοών εκραύγαζε, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Πύλην αδιόδευτον ο τού Θεού, οίκος εισδεχόμενος σήμερον, έπαυσε Νόμου, τήν λατρείαν καί σκιάν, Ως αληθώς επέφανε, κράζων τοίς εν γή, η αλήθεια.

Όρος τό κατάσκιον ό προορών, πάλαι Αββακούμ προεκήρυξεν, ένδον χωρήσαν, τών αδύτων τού ναού, τάς αρετάς εξήνθησε, καί κατακαλύπτει τά πέρατα.

Ίδωμεν παράδοξα πάσα η γή, ξένα καί εξαίσια πράγματα, πώς η Παρθένος, δι’ Αγγέλου τήν τροφήν, εισδεχομένη σόμβολα, τής οικονομίας κομίζεται.

Ναός καί παλάτιον καί ουρανός, έμψυχος οφθείσα Θεόνυμφε, τού Βασιλέως, εν Ναώ τώ νoμικώ, αφιερούσαι σήμερον, τούτω τηρουμένη πανάχραντε.

Κανών δεύτερος

Εν πνεύματι προβλέπων

Προφήτα Ησαϊα, προφήτευσον ημίν, η Παρθένος τίς εστιν, η έχουσα γαστρί; Η εξ Ιούδα τής ρίζης αναφυείσα, καί γεννηθείσα εκ Δαυϊδ τού Βασιλέως, σπέρματος αγίου καρπός ευκλεής.

Εξάρξατε παρθένοι, καί άσατε ωδάς, ταίς χερσί κατέχουσαι, λαμπάδας τής Αγνής, καί Θεοτόκου τήν πρόοδον ευφημούσαι, νύν απιούσης εν Ναώ τώ τού Κυρίου, άμα συν ημίν εορτάζουσαι.

Ιωακείμ καί Άννα, ευφραίνεσθε νυνί, εν Ναώ προσάγοντες, Κυρίω τήν αγνήν, Θεού Μητέρα Χριστού τού παμβασιλέως, γενησομένην, εξ υμών δέ γεννηθείσαν, οίον τριετίζουσαν δάμαλιν.

Αγία τών Αγίων, υπάρχουσα σεμνή, εν Ναώ ηγάπησας, αγίω κατοικείν, καί τοίς Αγγέλοις Παρθένε προσομιλούσα, προσεκαρτέρεις παραδόξως ουρανόθεν, άρτον δεχομένη, τροφέ τής ζωής.

Τεκόντες παρ’ ελπίδα, τήν άχραντον Αγνήν, ευσεβώς υπέσχοντο, προσάξειν τώ Θεώ, καί εκπληρούσι παρέχοντες ώς περ θύμα, τήν γεννηθείσαν εξ αυτών Ιωακείμ τε, σήμερον καί Άννα εν οίκω Θεού.

Εβλάστησεν η ράβδος, ποτέ τού Ααρών, προτυπούσα Αχραντετόν θείον τοκετόν, ότι ασπόρως συλλήψη, καί ου φθαρήση, καί μετά τόκον παρθενεύουσα οφθήση, βρέφος γαλουχούσα τόν πάντων Θεόν.

Παρθένοι τή Παρθένω, Mητέρες τή Μητρί, ευσεβώς προσδράμετε, τιμώσαι σύν ημίν, τήν γεννηθείσαν ως άμωμον ιερείον, καί τήν τεκούσαν ώς Θεώ καρποφορούσαν, πάντες ούν φαιδρώς εορτάσωμεν.

Δόξα…

Τριαδα τοίς προσώποις, Μονάδα τή μορφή, ευσεβώς δοξάζομεν, Θεόν αληθινόν, όν ανυμνούσιν Αγγέλων καί Αρχαγγέλων, ταξιαρχίαι ως τής κτίσεως Δεσπότην, άπαντες πιστώς προσκυνούντες αεί.

Καί νύν…

Ικέτευε απαύστως πανάχραντε Αγνή, όν σαρκί εκύησας, Υιόν σου καί Θεόν, εκ πολυτρόπων παγίδων τού διαβόλου, καί εκ παντοίων πειρασμών επερχομένων, πάντας λυτρωθήναι τούς δούλους σου.

Καταβασία

«Ράβδος εκ τής ρίζης Ιεσσαί, καί άνθος εξ αυτής Χριστέ, εκ τής Παρθένου ανεβλάστησας, εξ όρους ο αινετός, κατασκίου δασέος, ήλθες σαρκωθείς εξ απειράνδρου, ο άϋλος καί Θεός, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Ωδή ε’

Ο Ειρμός

«Εξέστη τά σύμπαντα, εν τή σεπτή Εισόδω σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, ένδον εισήλθες εν τώ Ναώ τού Θεού, ώς περ καθαρώτατος ναός, πάσι τοίς υμνούσί σε, τήν ειρήνην βραβεύουσα».

Αγίασμα ένδοξον, καί Ιερόν ανάθημα, σήμερον η πάναγνος Παρθένος, ανατεθείσα εν τώ Ναώ τού Θεού, τώ παμβασιλεί ημών Θεώ, μόνω εις ενοίκησιν, συντηρείται ώς οίδεν αυτός.

Τό κάλλος Πανάχραντε, τό τής ψυχής σου βλέπων ποτέ, πίστει Ζαχαρίας ανεβόα, Σύ εί τό λύτρον, σύ εί η πάντων χαρά, σύ εί η ανάκλησις ημών, δι’ ής ο αχώρητος, χωρητός μοι οφθήσεται.

Ω τών υπέρ έννοιαν, θαυμάτων σου Πανάχραντε! ξένη σου η γέννησις υπάρχει, ξένος ο τρόπος ο τής αυξήσεως, ξένα καί παράδοξα τά σά, πάντα Θεονύμφευτε, καί βροτοίς ανερμήνευτα.

Λυχνία πολύφωτος, υπάρχουσα Θεόνυμφε, σήμερον εξέλαμψας εν οίκω, τώ τού Κυρίου, καί καταυγάζεις ημάς, τοίς σεπτοίς χαρίσμασιν αγνή, τοίς τών θαυμασίων σου, Θεοτόκε πανύμνητε.

Κανών δεύτερος

Τό φαεινόν ημίν εξανάτειλον

Λαμπροφορήσωμεν οι Ορθόδοξοι, πάντες συντρέχοντες, καί δοξάζοντες, τήν θεομήτορα, ότι Κυρίω, σήμερον προσφέρεται, ως θύμα ευπρόσδεκτον.

Αγαλλιάσθωσαν οι Προπάτορες, σήμερον Δέσποινα, καί ευφραινέσθω η τεκούσά σε, σύν τώ πατρί σου, ότι ο καρπός αυτών, Κυρίω προσάγεται.

Τήν πολυώνυμον καί περίδοξον, άμωμον δάμαλιν, ως εν σαρκί κυοφορήσασαν, τόν θείον μόσχον, πάντες ανυμνήσωμεν, πιστώς εορτάζοντες.

Τά τής νυμφεύσεως απογράφονται, θεία συμβόλαια, τής υπέρ νούν κυοφορίας σου, αγνή Παρθένε, σήμερον εν Πνεύματι, αγίω εν οίκω Θεού.

Εξανοιγέσθωσαν τά προπύλαια, δόξης Θεού ημών, καί δεχέσθωσαν τήν απειρόγαμον, Θεού Μητέρα, ώς περ τριετίζουσαν, αμίαντον δάμαλιν.

Τό πολυτίμητον καί κατάσκιον, όρος υμνήσωμεν, τήν αειπάρθενον, Θεού Μητέρα γενομένην, αυτή γάρ εξήστραψε, τό φώς εν τοίς πέρασι.

Δόξα...

Τήν υπεράρχιον καί αϊδιον, μίαν θεότητα, δοξολογούντες προσκυνήσωμεν, τρισί προσώποις, φύσει αδιαίρετον, καί δόξη ισότιμον.

Καί νύν…

Λιμένα εύδιον καί απόρθητον, τείχος κεκτήμεθα, τήν πρεσβείαν σου εν περιστάσεσι, Θεοκυήτορ, πάντοτε λυτρούμενοι, κινδύνων καί θλίψεων.

Καταβασία

«Θεός ών ειρήνης, Πατήρ οικτιρμών, τής μεγάλης βουλής σου τόν Αγγελον, ειρήνην παρεχόμενον, απέστειλας ημίν, όθεν θεογνωσίας, πρός φώς οδηγηθέντες, εκ νυκτός ορθρίζοντες, δοξολογούμέν σε Φιλάνθρωπε».

Ωδή ς’

Ο Ειρμός

«Tήν θείαν, ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, τής Θεομήτορος, δεύτε τάς χείρας κροτήσωμεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα Θεόν δοξάζοντες».

Ο πάντα φέρων τώ ρήματι, ευχής τής τών Δικαίων επήκουσε, διό στειρώσεως, λύσας τήν νόσον ώς εύσπλαγχνος, τήν τής χαράς αιτίαν τούτοις δεδώρηται.

Γνωρίσαι θέλων ο Κύριος, τοίς έθνεσιν αυτού τό σωτήριον, τήν Απειρόγαμον, νύν εξ ανθρώπων παρέλαβε, καταλλαγής σημείον καί αναπλάσεως.

Ως οίκος ούσα τής χάριτος, εν ώ οι θησαυροί εναπόκεινται, τής απορρήτου Θεού, οικονομίας Πανάχραντε, εν τώ Ναώ μετέσχες τής ακηράτου τρυφής.

Διάδημά σε βασίλειον, δεξάμενος Ναός Θεονύμφευτε, κατεφαιδρύνετο, καί υπεχώρει τοίς κρείττοσι, τών προρρηθέντων βλέπων εν σοί τήν έκβασιν.

Κανών δεύτερος

Τόν Προφήτην Ιωνάν

Εορτάσωμεν Πιστοί, εορτήν πνευματικήν, τήν Μητέρα τού Θεού, ανυμνούντες ευσεβώς, υπάρχει γάρ, αγιωτέρα τών ουρανίων Νοών.

Εν ωδαίς πνευματικαίς, ευφημήσωμεν πιστοί, τήν Μητέρα τού Φωτός, ότι σήμερον ημίν, επέφανε, προερχομένη εν τώ ναώ τού Θεού.

Η αμίαντος αμνάς, καί αγνή περιστερά, προσηνέχθη κατοικείν, εν τώ οίκω τού Θεού, η άμωμος, προορισθείσα γενέσθαι Μήτηρ Θεού.

Εν Ναώ τώ νoμικώ, τάς εισόδους εκτελεί, ο ναός ο τού Θεού, η ουράνιος σκηνή, εξ ής ημίν, τοίς εν τώ σκότει τό φώς εξέλαμψεν.

Νηπιάζουσα σαρκί, καί τελεία τή ψυχή, η αγία κιβωτός, εν τώ οίκω τού Θεού, εισέρχεται, κατατρυφήσαι τής θείας χάριτος.

Εκ παντοίων πειρασμών, καί κινδύνων ψυχικών, ελευθέρωσον ημάς, τούς προστρέχοντας εις σέ, πανύμνητε ταίς σαίς πρεσβείαις, Μήτηρ Χριστού τού Θεού.

Δοξα...

Ο Πατήρ καί ο Υιός, καί τό Πνεύμα τό ευθές, τρισυπόστατε Μονάς, καί αχώριστε Τριάς, ελέησον τούς προσκυνούντας, τό θείον κράτος σου.

Καί νύν…

Εν γαστρί σου χωρητός, ο αχώρητος παντί, Θεομήτορ γεγονώς, προελήλυθεν εκ σού, πανάχραντε, διπλούς τή φύσει, Θεός καί άνθρωπος.

Καταβασία

«Σπλάγχνων Ιωνάν, έμβρυον απήμεσεν, ενάλιος θήρ, οίον εδέξατο, τή Παρθένω δέ, ενοικήσας ο Λόγος καί σάρκα λαβών, διελήλυθε φυλάξας αδιάφθορον, ής γάρ ουχ υπέστη ρεύσεως, τήν τεκούσαν κατέσχεν απήμαντον».

Κοντάκιον  Ήχος δ’

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Ο καθαρώτατος ναός τού Σωτήρος, η πολυτίμητος παστάς καί Παρθένος, τό Ιερόν θησαύρισμα τής δόξης τού Θεού, σήμερον εισάγεται, εν τώ οίκω Κυρίου, τήν χάριν συνεισάγουσα, τήν εν Πνευματι θείω, ήν ανυμνούσιν Άγγελοι Θεού, Αύτη υπάρχει σκηνή επουράνιος.

Ο Οίκος

Τών απορρήτων τού Θεού καί θείων μυστηρίων, ορών εν τή Παρθένω, τήν χάριν δηλουμένην, καί πληρουμένην εμφανώς, χαίρω, καί τόν τρόπον εννοείν αμηχανώ τόν ξένον καί απόρρητον, πώς εκλελεγμένη η άχραντος, μόνη ανεδείχθη υπέρ άπασαν τήν κτίσιν, τήν ορατήν καί τήν νοουμένην, Διό, άνεθφημείν βουλόμενος ταύτην, καταπλήττομαι σφοδρώς νούν τε καί λόγον, όμως δέ τολμών, κηρύττω καί μεγαλύνω, Αύτη υπάρχει σκηνή επουράνιος.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΚΑ’ τού αυτού μηνός, Μνήμη τής εν τώ Ναώ Εισόδου τής Θεομήτορος.

Στίχοι

·        Ένδον τρέφει σε Γαβριήλ ναού, Κόρη,

·        Ήξει δέ μικρόν καί τό Χαίρέ σοι λέξων.

·        Βή ιερόν Μαρίη τέμενος παρά εικάδι πρώτη.

Ταίς τής Θεοτόκου πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Οδή ζ’

Ο Ειρμός

«Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει οι θεόφρονες, παρά τόν Κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν, ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον, Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί».

Ιδού σήμερον, επέλαμψε τοίς πέρασιν, έαρ, ευφρόσυνον, καταφαιδρύνoν ημών, ψυχήν καί διάνοιαν, καί νούν τή χάριτι, η πανήγυρις, τής Θεοτόκου σήμερον, μυστικώς ευωχηθώμεν.

Δορυφορείτωσαν, σήμερον τά σύμπαντα, τή Βασιλίδι Μητρί, ο ουρανός καί η γή, Αγγέλων τά τάγματα, καί τών βροτών η πληθύς, καί βοάτωσαν, εν τώ Ναώ εισάγεται, η χαρά καί η λύτρωσις.

Ο τού γράμματος, παρέδραμεν εξέλιπε, νόμος καθάπερ σκιά, καί αι τής χάριτος, ακτίνες επέλαμψαν, εν τώ Ναώ τού Θεού, εισαχθείσης σου, Παρθενομήτορ Άχραντε, εισαεί ευλογημένη.

Υποτέτακται, τώ τόκω σου Πανάχραντε, ως Ποιητή καί Θεώ, ο ουρανός καί η γή, καί τά καταχθόνια, καί πάσα γλώσσα βροτών, ότι Κύριος, ομολογεί επέφανεν, ο Σωτήρ τών ψυχών ημών.

Κανών δεύτερος

Η κάμινος Σωτήρ εδροσίζετο

Χορεύσωμεν φιλέορτοι σήμερον, υμνήσωμεν τήν άχραντον Δέσποιναν, Ιωακείμ καί Άνναν, επαξίως γεραίροντες.

Προφήτευσον ο λέγων εν Πνεύματι, Αχθήσονται παρθένοι οπίσω σου, απενεχθήσονταί σοι, εις Ναόν τή Βασιλίδι Μητρί.

Η γάλλοντο Αγγέλων τά τάγματα, ηυφραίνοντο Δικαίων τά πνεύματα, ότε Θεού η Μήτηρ εις τά Άγια προσήγετο.

Καί σώματι καί πνεύματι έχαιρε, σχολάζουσα Μαρία η άμωμος, εν τώ Ναώ Κυρίου, ώσπερ σκεύος Ιερώτατον.

Λαμβάνουσα τροφήν τήν ουράνιον, προέκοπτε σοφία καί χάριτι, η γενομένη Μήτηρ, κατά σάρκα τού Σωτήρος Χριστού.

Εισέφερον Ναού εις ενδότατον, οι σώφρονες Πατέρες σου Άχραντε, ανατραφήναι ξένως, εις κατοίκησιν Χριστού τού Θεού.

Δόξα…

Δοξάσωμεν Τριάδα αχώριστον, υμνήσωμεν τήν μίαν θεότητα, σύν τώ Πατρί τόν Λόγον, καί τό Πνεύμα τό Πανάγιον.

Καί νύν…

Ικέτευε όν έτεκες Κύριον, ως εύσπλαγχνoν τή φύσει υπάρχοντα, Θεογεννήτορ σώσαι, τάς ψυχάς τών ανυμνoύντων σε.

Καταβασία

«Oι Παίδες ευσεβεία συντραφέντες, δυσσεβούς προστάγματος καταφρονήσαντες, πυρός απειλήν ουκ επτοήθησαν, αλλ’ εν μέσω τής φλογός, εστώτες έψαλλον, Ο τών Πατέρων, Θεός ευλογητός εί».

Ωδή η’

Ής η Ακροστιχίς κατά αλφάβητον

Ο Ειρμος

«Άκουε Κόρη Παρθένε αγνή, ειπάτω δή ο Γαβριήλ, βουλήν. Υψίστου, αρχαίαν αληθινήν, γενού πρός υποδοχήν, ετοίμη Θεού, διά σού γάρ ο αχώρητος, βροτοίς συναναστρέφεται, διό καί χαίρων βοώ, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον».

Άχραντον ναόν εν οίκω Θεού, προσάγουσα Άννα ποτέ, Boώσα έφη, εν πίστει τώ Ιερεί, Γονήν τήν υπό Θεού, δοθείσαν καμoί, Δεδεγμένος νύν εισάγαγε, εν τώ ναώ τού Κτίστου σου, καί χαίρων ψάλλε αυτώ Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Έφησεν ιδών τή Άννη ποτέ, εν πνεύματι ο Ζαχαρίας, Ζωής Mητέρα, εισάγεις αληθινήν, Ήν περ τηλαυγώς οι Προφήται Θεού, Θεοτόκον προεκήρυξαν, καί πώς Ναός χωρήσει αυτήν; διό θαυμάζων βοώ, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Ικέτις Θεού κατέστην εγώ, αντέφησεν Άννα αυτώ, Καλούσα τούτον εν πίστει καί προσευχή, Λαβείν τής εμής ωδίνος καρπόν, Μετά τόκον δέ τό κύημα, προσάγειν τώ παρέχοντι, διό σκιρτώσα βοώ, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Νόμιμον όντως τό έργον εστίν, ο Ιερεύς έφη αυτή, Ξένον δέ πάντη, τό πράγμα κατανοώ, Ορών τήν προσαγομένην εν οίκω Θεού, Παραδόξως υπερβαίνουσαν, τά Άγια τή χάριτι, διό καί χαίρων βοώ, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Ρώννυμαι έφη η Άννα αυτώ, μανθάνουσα άπερ λαλείς, Συνείς γάρ ταύτα τώ Πνεύματι τού Θεού, Τρανώς τά τής Παρθένου εκήρυξας, Yποδέχου ούν τήν άχραντον, εν τώ Ναώ τού Κτίστου σου, καί χαίρων ψάλλε αυτώ, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Φωσφόρος ημίν ανήψε λαμπάς, εβόησεν ο Ιερεύς, Χαράν μεγίστην εκλάμπουσαν εν Ναώ, Ψυχαί Προφητών συνευφραινέσθωσαν, Ως παράδοξα Θεώμεναι, τελούμενα εν οίκω Θεού, καί εκβοάτωσαν νύν, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Κανών δεύτερος

Ον φρίττουσιν Άγγελοι

Ευφραίνεται σήμερον, φαιδρώς Ιωακείμ, καί Άννα η άμεμπτος, Κυρίω τώ Θεώ, προσφέρει θυσίαν τήν δοθείσαν αυτή, εξ επαγγελίας, αγίαν θυγατέρα.

Kαυχώνται οί Άγιοι, Δαυϊδ καί Ιεσσαί Ιούδας σεμνύνεται, εκ ρίζης γάρ αυτών, εβλάστησε γόνος, η Παρθένος αγνή, εξ ής εγεννήθη, Θεός ο πρό αιώνων.

Μαρία η άχραντος, καί έμψυχος σκηνή, προσφέρεται σήμερον, εν οίκω τού Θεού, καί δέχεται ταύτην, Ζαχαρίας χερσίν, ως ηγιασμένον, κειμήλιον Kυρίου.

Ως πύλην σωτήριον, καί όρος νοητόν, ως κλίμακα έμψυχον, Τιμήσωμεν πιστοί, τήν όντως Παρθένον, καί Mητέρα Θεού, τήν ευλογηθείσαν, χερσί τών Ιερέων.

Προφήται, Απόστολοι, καί Μάρτυρες Χριστού, Αγγέλων τά τάγματα, καί πάντες γηγενείς, τιμήσωμεν ύμνοις, τήν Παρθένον αγνήν, ως ευλογημένην, Mητέρα τού Υψίστου.

Ναώ σε προσέφερον, πανάχραντε Αγνή, οι θείως τεκόντες σε, ως θύμα καθαρόν, καί ξένως αυλίζη, εν αδύτοις Θεού, προετοιμασθήναι, εις κατοικίαν Λόγου.

Ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν, καί Άγιον Πνεύμα, τόν Kύριον.

Υμνείσθω τρισάγιος, Πατήρ καί ο Υιός, καί Πνεύμα, τό Άγιον, αμέριστος Μονάς, η μία θεότης, η Κρατούσα δρακί, τήν σύμπασαν κτίσιν, εις πάντας τούς αιώνας.

Καί νύν…

Ο άναρχος άρχεται, ο Λόγος εν σαρκί, τεχθείς ως ηυδόκησε, Θεός τε καί βροτός, εκ Κόρης Παρθένου, αναπλάττων ημάς, τούς πρίν πεπτωκότας, δι’ άκραν ευσπλαγχνίαν.

Καταβασία.

«Θαύματος υπερφυούς η δροσοβόλος, εξεικόνισε κάμινος τύπον, ού γάρ ούς εδέξατο φλέγει Νέους, ως ουδέ πύρ τής θεότητος, Παρθένου ήν υπέδυ νηδύν, διό ανυμνούντες αναμέλψωμεν, Ευλογείτω η κτίσις πάσα τόν Kύριον, καί υπερυψούτω εις πάντας τούς αιώνας».

Ωδή θ’

Ής η Ακροστιχίς, κατ’ αλφάβητον αντιστρόφως.

Mεγαλυνάριον

Άγγελοι τήν Είσοδον τής Πανάγνου, ορώντες εξεπλήττοντο πώς η Παρθένος εισήλθεν, εις τά Άγια τών Αγίων.

Ο Ειρμός

«Ως εμψύχω Θεού κιβωτώ, ψαυέτω μηδαμώς χείρ αμυήτων, χείλη δέ πιστών, τή Θεοτόκω ασιγήτως, φωνήν τού Αγγέλου αναμέλποντα, εν αγαλλιάσει βοάτω, Όντως ανωτέρα πάντων, υπάρχεις Παρθένε αγνή».

Άγγελοι τήν Είσοδον τής Πανάγνου, ορώντες εξεπλήττοντο, πώς μετά δόξης εισήλθεν, εις τά Άγια τών Αγίων.

Ως υπέρλαμπρον Θεοτόκε αγνή, Ψυχής τό καθαρόν έχουσα κάλλος, Χάριτος Θεού δ’ εμπιπλαμένη ουρανόθεν, Φωτί αϊδίω καταυγάζεις αεί, τούς εν ευφροσύνη βοώντας, Όντως ανωτύρα πάντων, υπάρχεις Παρθένε αγνή.

Άγγελοι τήν Είσοδον τής Παρθένου, ορώντες εξεπλήττοντο, πώς παραδόξως εισήλθεν, εις τά Άγια τών Αγίων.

Υπερίπταται Θεοτόκε αγνή, Το θαύμά σου τήν δύναμιν τών λόγων, Σώμα γάρ εν σοί κατανοώ υπέρ λόγον, Ροής αμαρτίας ανεπίδεκτον, όθεν ευχαρίστως βοώ σοι, Όντως ανωτέρα πάντων, υπάρχεις Παρθένε αγνή.

Άγγελοι καί άνθρωποι τής Παρθένου, τήν Είσοδον τιμήσωμεν, ότι εν δόξη εισήλθεν, εις τά Άγια τών. Αγίων.

Παραδόξως προδιετύπου Αγνή, ο Νόμος σε σκηνήν καί θείαν στάμνον, Ξένην κιβωτόν, καί καταπέτασμα καί ράβδον, Ναόν ακατάλυτον, καί πύλην Θεού, Όθεν εκδιδάσκει σοι κράζειν, Όντως ανωτέρα πάντων, υπάρχεις Παρθένε αγνή.

Άγγελοι τήν Είσοδον τής Παρθένου, ορώντες κατεπλήττοντο, πώς θεαρέστως εισήλθεν, εις τά Άγια τών Αγίων.

Μελωδών σοι προεκελάδει Δαυϊδ, Λαλών σε θυγατέρα Βασιλέως, Κάλλει αρετών, εκ δεξιών παρισταμένην, ιδών τού Θεού πεποικιλμένην σε, όθεν προφητεύων εβόα, Όντως ανωτέρα πάντων, υπάρχεις Παρθένε αγνή.

Άγγελοι σκιρτήσατε σύν Αγίοις, Παρθένοι συγχορεύσστε, η γάρ Θεόπαις εισήλθεν, εις τά Άγια των Αγίων.

Θεοδοχον προθεωρών Σολομών, Ηνοίξατο σε πύλην Βασιλέως, Ζώσάν τε πηγήν εσφραγισμένην, Εξ ής τό αθόλωτον ημίν προήλθεν, ύδωρ τοίς εν πίστει βοώσιν, Όντως ανωτέρα πάντων, υπάρχεις Παρθένε αγνή.

Άγγελοι καί άνθρωποι τήν Παρθένον, εν ύμνοις μεγαλύνωμεν, θεοπρεπώς γάρ εισήλθεν, εις τά Άγια τών Αγίων.

Διανέμοις τών χαρισμάτων τήν σήν, Γαλήνην Θεοτόκε τή ψυχή μου, βρύουσα ζωήν, τοίς σέ τιμώσι κατά χρέος, Αυτή περιέπουσα καί σκέπουσα, καί διατηρούσα βοάν σοι, Όντως ανωτέρα πάντων, υπάρχεις Παρθένε αγνή.

Κανων δεύτερος

Τήν φωτοφόρον Νεφέλην

Μεγαλυνάριον

Μεγάλυνον ψυχή μου, τήν προσενεχθείσαν, εν τώ ναώ Κυρίου, καί ευλογηθείσαν, χερσί τών Ιερέων.

Σ η μ ε ί ω σ ι ς

Τό Μεγαλυνάριον τούτο επαναλαμβάνεται καί εις τά εφεξής Τροπάρια μέχρι τού Δοξαστικού.

Εκ τών Δικαίων προήλθεν, Ιωακείμ καί τής Άννης, επαγγελίας ο καρπός, η θεόπαις Μαρία, καί ως θυμίαμα δεκτόν, σαρκί νηπιάζουσα προσφέρεται, Ιερώ εν αγίω, ως Αγία, εις τά Άγια οικείν.

Τήν νηπιάζουσαν φύσει, καί υπέρ φύσιν Μητέρα, αναδειχθείσαν τού Θεού, ευφημήσωμεν ύμνοις, εν τώ Ναώ τώ νομικώ, Κυρίω γάρ σήμερον προσφέρεται, εις οσμήν ευωδίας, τών Δικαίων, ως καρπός πνευματικός.

Σύν τώ Αγγέλω τό χαίρε, τή Θεοτόκω προσφόρως, αναβοήσωμεν πιστοί, Χαίρε πάγκαλε Νύμφη, χαίρε νεφέλη φωτεινή, εξ ής ημίν έλαμψεν ο Κύριος, τοίς εν σκότει αγνοίας, καθημένοις, χαίρε πάντων η ελπίς.

Ύμνον επάξιον πάσα, τή Θεοτόκω η κτίσις, σύν τώ Αγγέλω Γαβριήλ, ανακράζει βοώσα, Χαίρε η Μήτηρ τού Θεού, δι’ ής ελυτρώθημεν πανάμωμε, τής αρχαίας κατάρας, γεγονότες αφθαρσίας κοινωνοί.

Η τών Αγίων Αγία, καί Θεομήτωρ Μαρία, ταίς ικεσίαις σου Αγνή, ελευθέρωσον ημάς, εκ τών παγίδων τού εχθρού, καί πάσης αιρέσεως καί θλίψεως, ρούς πιστώς προσκυνούντας, τήν εικόνα, τής αγίας σου μορφής.

Τών Χερουβίμ υπερτέρα, τών Σεραφίμ ανωτέρα, καί πλατυτέρα ουρανών, ανεδείχθης Παρθένε, ώς τόν αχώρητον παντί, εν μήτρα χωρήσασα Θεόν ημών, καί τεκούσα αφράστως, όν δυσώπει, εκτενώς υπέρ ημών.

Δόξα…

Μεγάλυνον, ψυχή μου, τής Τρισυποστάτου, καί αδιαιρέτου θεότητος τό κράτος.

Την Τρισυμόστατον φύσιν, καί αδιαίρετον δόξαν, τήν εν θεότητι μιά, υμνουμένην απαύστως, εν ουρανώ καί επί γής. Τριάδα αχώριστον δοξάσωμεν, σύν Υιώ τόν Πατέρα, καί τό Πνεύμα προσκυνούντες ευσεβώς.

Καί νύν…

Μεγάλυνον, ψυχή μου, τήν τιμιωτέραν, καί ενδοξοτέραν τών άνω Στρατευμάτων.

Υπό τήν σύν ευσπλαγχνίαν, τούς καταφεύγοντας πίστει, καί προσκuνoύντας ευσεβώς, τόν Υιόν σου Παρθένε, Θεογεννήτορ ως Θεόν, τού κόσμου καί Κύριον ικέτευε, εκ φθοράς καί κινδύνων λυτρωθήναι, καί παντοίων πειρασμών.

Καταβασία

«Μυστήριον ξένoν, ορώ καί παράδοξον, ουρανόν τό σπήλαιον θρόνον Χερουβικόν τήν Παρθένον τήν φάτνην χωρίον, εν ώ ανεκλίθη ο αχώρητος, Χριστός ο Θεός, όν ανυμνούντες μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Ήν πάλαι προκατήγγειλε, τών Προφητών ο σύλλογος, στάμνον καί ράβδον καί πλάκα, καί αλατόμητον όρος, Μαρίαν τήν Θεόπαιδα, πιστώς ανευφημήσωμεν, σήμερον γάρ εισάγεται, εις τά Αγια τών Αγίων, ανατραφήναι Κυρίω.

Εκ τρίτου

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους δ’ καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος α’

Τών ουρανίων ταγμάτων

Λαμπαδηφόροι παρθένοι, τήν Αειπάρθενον, φαιδρώς οδοποιούσαι, προφητεύουσιν όντως, εν Πνεύματι τό μέλλον, ναός γάρ Θεού, η Θεοτόκος υπάρχουσα, πρός τόν ναόν μετά δόξης Παρθενικής, νηπιόθεν εμβιβαζεται.

Επαγγελίας αγίας, καί ο καρπός ευκλεής, η Θεοτόκος όντως, ανεδείχθη τώ κόσμω, ως πάντων υπερτέρα, ή ευσεβώς, προσαγομένη εν οίκω Θεού, τήν προσευχήν τών τεκόντων αποπληροί, συντηρουμένη θείω Πνεύματι.

Επουπανίω τραφείσα, Παρθένε άρτω πιστώς, εν τώ Nαώ Κυρίου, απεκύησας κόσμω, ζωής άρτον τόν Λόγον, ού ώς ναός, εκλεκτός καί πανάμωμος, προεμνηστεύθης τώ Πνεύματι μυστικώς, νυμφευθείσα τώ Θεώ καί Πατρί.

Εξανοιγέσθω η πύλη, τού θεοδόχου Ναού, τόν γάρ ναόν τού πάντων, Βασιλέως καί θρόνον, σήμερον εν δόξη, ένδον λαβών, Ιωακείμ ανατίθεται, αφιερώσας Κυρίω τήν εξ αυτού, εκλεχθείσαν ως Μητέρα αυτού.

Δόξα… Καί νύν…

Ήχος β’   Λέοντος Μαϊστορος

Σήμερον τώ Ναώ προσάγεται, η Πανάμωμος Παρθένος, εις κατοικητήριον τού παντάνακτος Θεού, καί πάσης τής ζωής ημών τροφού. Σήμερον τό καθαρώτατον αγίασμα, ώς τριετίζουσα δάμαλις, εις τά Άγια τών Αγίων εισάγεται. Tαύτη εκβοήσωμεν, ώς ο Άγγελος. Χαίρε μόνη εν γυναιξίν ευλογημένη.

Δοξολογία Μεγάλη, καί Απόλυσις.

Δίδοται καί άγιον έλαιον τοίς Αδελφοίς.

Εις τήν Λειτουργίαν

Τά Τυπικά καί τών Κανόνων η γ’ καί ς’ Ωδή.

Αντίφωνον α’

·        Μέγας Κύριος καί αινετός σφόδρα.

Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου…

·        Δεδοξασμένα ελαλήθη περί σου η πόλις τού Θεού.

·        Ο Θεός εν ταίς βάρεσιν αυτής γινώσκεται.

·        Καθάπερ ηκούσαμεν, ούτω καί είδομεν.

Αντίφωνον β’

·        Ηγίασε τό σκήνωμα αυτού ο γψιστος.

Σώσον ημάς Υιέ Θεού ο εν Αγίοις θαυμαστός…

·        Αγιωσύνη καί μεγαλοπρέπεια εν τώ αγιάσματι αυτού.

·        Αύτη η πύλη Κυρίου, δίκαιοι εισελεύσονται εν αυτή.

·        Άγιος ο ναός σου, θαυμαστός εν δικαιοσύνη.

Αντίφωνον γ’

·        Το πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οί πλούσιοι τού λαού.

Ήχος δ’

Σήμερον τής ευδοκίας Θεού τό προοίμιον, καί τής τών ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις. Εν Ναώ τού Θεού τρανώς η Παρθένος δείκνυται, καί τόν Χριστόν τοίς πάσι προκαταγγέλλεται, Αυτή καί ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν. Χαίρε τής οικονομίας τού Κτίστου η εκπλήρωσις.

·        Πάσα η δόξα τής θυγατρός τού βασιλέως έσωθεν, εν κροσσωτοίς χρυσοίς περιβεβλημένη, πεποικιλμένη.

·        Απενεχθήσονται τώ Βασιλεί παρθένοι οπίσω αυτής.

Κοινωνικόν

Ποτήριον σωτηρίου λήψομαι, καί τό όνομα Κυρίου επικαλέσομαι. Αλληλούϊα.